openingstijden
juli 2025
| ma | di | wo | do | vr | za | zo |
|---|---|---|---|---|---|---|
Geen datum geselecteerd
Naast deze vaste openingstijden is De Nijverheid ook open tijdens cultureel programma, zie hiervoor de agenda.
EXboot
Ik ben EXboot aan de Nijverheidskade
Iedere maand vul ik mijzelf met nieuwe spraakmakende kunst.
Plan je bezoek
waar
Nijverheidskade 15
3534AZ Utrecht
EXboot is vanwege de unieke en beperkte omvang van de cultuurhistorische locatie enkel te voet te betreden en niet rolstoeltoegankelijk. Er zijn (nog) geen voorzieningen voor slechthorenden.
Permanent op EXboot
Het zandpadmuseum
Ik koester zowel mijn heden als mijn verleden. Naast een plek voor spraakmakende kunst, vind je in één van mijn kamers tevens het Zandpadmuseum. Hier vertel ik je over mijn roemruchte verleden en stel ik je voor aan mensen die mij goed kennen – van binnen of van buiten. Ga zitten op mijn kruk, staar uit het raam en luister naar de vele verhalen rondom mijn bestaan.
Korte documentaire ‘Het Zandpad’
In het Zandpadmuseum is een korte documentaire te zien over de ontstaansgeschiedenis van het Zandpad. Ook vind je er vele geluidsfragmenten van gesprekken met allerlei betrokkenen, waaronder een voormalig sekswerker en oud-burgemeester Aleid Wolfsen.
Deze Zandpaddocumentaire is gemaakt door Sylvie Kamphuis & Jaap Pronk (regie), Bram Engelaar (camera), Doenja Abel (productie), Twan Bracco Gartner (muziek) en Bald Beeld (montage). Met dank aan de geinterviewden Aleid Wolfsen (oud-burgemeester Gemeente Utrecht), Brenda Oude Breuil (criminoloog Universiteit Utrecht), Jannie Teunissen (De Tussenvoorziening), de voormalig sekswerker en de voormalig klant van het Zandpad. De documentaire is mede mogelijk gemaakt door steun van Gemeente Utrecht, K.F. Heinfonds, Mondriaanfonds en RTV Utrecht.
Ik ben EXboot
Klop zachtjes op m’n raam. Als het licht rood schijnt en de gordijnen zijn open, dan ben je meer dan welkom. Kom binnen: oordeel niet.
Mijn officiële naam is Willy II, gebouwd in 1972. Voor ik op de Nijverheidskade beland, lig ik aan ’t Zandpad in Overvecht. Berucht en beroemd om het vrouwelijk schoon, te huur per uur. Ik ben niet een van de eerste boten. Na de Tweede Wereldoorlog was het feest. Soldaten zoeken ver van huis een goed stel borsten om de winst mee te vieren dan wel op uit te huilen. Utrecht komt die behoefte in 1945 tegemoet door de meisjes van plezier onder te brengen in boten net buiten de stad.
Het gedonder begon in de jaren ’80. Steeds vaker draag ik vrouwen die elkaar niet kunnen verstaan, vrouwen met heimwee, vrouwen die bont en blauw… Er komen inspecties en petities, ruzies en ziektes. Maar daarnaast, u moet me geloven, zijn er evenveel vrouwen met een sterke ondernemerszin. Vrouwen die met het grootste plezier geld verdienen aan hun prachtige lijf. Toch worden we in 2013 gesloten, alle boten op een rij. Pas in 2017 word ik weer wakker gekust. Samen met twee andere boten van ’t Zandpad hijsen Utrechtse kunstenaars mij de kade op van vrijhaven De Nijverheid. Voor mijn ramen prijken de borden ‘abusievelijk gesloten’ en m’n rode krukken staan nog rechtop: klaar om op plaats te nemen.
Hoor je dat? Ongeduldig kloppen ze op mijn raam. Naar ware schoonheid blijft altijd vraag.
In de zomer van 2018 ontsteken de kunstenaars opnieuw mijn rode licht, als een vuurtoren, als een baken in de nacht. Twee van mijn peeskamers krijgen een nieuwe bestemming: één dat van Zandpadmuseum, waar ik vertel over mijn roemruchte verleden en de ander wordt expositieruimte voor opkomend talent. Opnieuw kraakt en kreunt mijn hout, omdat er hard wordt gewerkt aan nieuwe en spraakmakende kunst. Elke maand opnieuw.
Vroeger was ik een Boot die schone vrouwen toonde, maar vanaf nu toon ik schone kunst en is mijn naam: EXboot.
Dit is mijn binnenkant.
Dit is mijn buitenkant
