Timothy Voges

Timothy Voges (CW, 1993) behaalde een bachelor in de Beeldende Kunst aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. In de jaren na zijn afstuderen heeft Timothy zijn artistieke praktijk verder ontwikkeld, waarin hij zich richt op vergeten beelden en verhalen die hij vindt in zijn verzameling oude boeken, tijdschriften en foto’s uit het Antilliaans archief. Nostalgie speelt een belangrijke rol in Timothy’s artistieke praktijk. Hij benadert nostalgie als een krachtige emotionele prikkel, die in staat is een verlangen naar het verleden op te roepen en een hunkering naar het herbeleven van herinneringen, ervaringen en verhalen die in de loop der tijd zijn vervaagd. Door zijn proces van beeldmanipulatie – via collage – en olieverfschilderijen, blaast hij deze vergeten fragmenten van tijd nieuw tot leven. Tegelijkertijd verweeft hij culturele elementen uit zijn geboorteland en achtergrond in zijn werk. Hiermee worden wij uitgenodigd om ons onder te dompelen in een wereld van verloren tijd en vergeten verhalen, en om te reflecteren op onze eigen relatie met geschiedenis en het collectief geheugen.

Curaçao kent een rijke orale traditie. Generaties lang werden verhalen, gewoontes en bijgeloven mondeling doorgegeven: van oma’s op de stoep tot verhalende mannen onder de boom. Het was een manier van leven, houvast voor het dagelijks bestaan. Maar met de opkomst van het moderne leven, zijn veel van deze verhalen langzaam vervaagd en de betekenissen vergeten. Wat ooit vanzelfsprekend was, leeft nu slechts voort in vage herinnering. Timothy Voges groeide op tussen deze vertellingen. Als kind luisterde hij naar de verhalen die hem angst aanjoegen, deden lachen, of stil maakten van verwondering. Sommige leken magisch, andere beklemmend, maar ze hoorden erbij. Nu jaren later en ver van zijn geboorteland, voelt hij de noodzaak om deze verhalen opnieuw ruimte te geven. Niet in woorden, maar in beelden. Door middel van olieverfschilderijen blaast hij de oude verhalen nieuw leven in, zodat ze opnieuw verteld kunnen worden, en ook weer kunnen wortelen in de herinnering van anderen. In deze serie schilderijen vormen bijgeloof en volksverhalen de kern. Elk werk is een fragment van een groter verhaal: een los detail dat tegelijkertijd persoonlijk én universeel is. Er zijn kippen die kraaien als hanen, wat betekent dat ongeluk op komst is. En dan is er de “doodsvlinder”, een grote zwarte mot die onverwachts je huis binnenvliegt. In de volksmond is dit een boodschapper van de dood. Zulke symbolen zijn diep verankerd in de Curaçaose cultuur, zelfs als men niet meer precies weet waarom. Naast de bijgeloven weerspiegelen de schilderijen ook Timothy’s eigen jeugd: momentopnames van zijn herinneringen, doordrenkt met nostalgie. Door deze elementen te schilderen, krijgen ze een nieuwe fysieke vorm. Ze worden tastbaar, zichtbaar, opnieuw bespreekbaar. De werken worden een drager van cultuur, een plek waar herinnering en verbeelding samenkomen. In een wereld waarin mondelinge tradities steeds meer verdwijnen, biedt beeldende kunst een alternatief om geschiedenis levend te houden.

Exposities door Timothy Voges

Kantika di Galiña (The Hen's Song)