Textiel speelt een belangrijke rol in Soete Boons kunstpraktijk, zowel in vorm als inhoud. Haar werk bestaat uit ruimtelijke composities die de kracht van het ornament als kunstvorm onderzoeken. Door het gebruik van kleuren zoals roze en paars, gecombineerd met de zachtheid en geschiedenis van textiel, viert ze vrouwelijkheid. Daarnaast maakt ze zich het decoratieve eigen, iets dat historisch gezien met vrouwen en de toegepaste kunsten geassocieerd wordt.

Boon herontdekt herkenbare objecten, zoals een rijk versierd hekwerk, en ontdoet het hekwerk van haar functie door het harde staal in linten te wikkelen en het werk vrij in de ruimte te plaatsen. In andere werken verdwijnt de illusie van een utilitair object volledig. Ze positioneert textiel op een abstracte manier, waardoor de vormen kunnen evolueren naar vrije composities. Terwijl ze werkt, reageert ze intuïtief op hoe de stof drapeert en zich gedraagt, altijd op zoek naar een gevoel van balans en harmonie. Boons werk legt de nadruk op decoratieve taal en vrouwelijkheid, viert het en trekt tegelijkertijd de stereotiepe rollen in twijfel die vaak aan vrouwen worden opgelegd.

(Tekst: Hagar Schuringa)