rayn (b. 1998) onderzoekt diens omgeving om onze relatie hiermee te bevragen. die focust op een tussenruimte, waar spanning van ogenschijnlijke tegenstellingen elkaar niet tegenspreken, maar juist plek creëren voor het samenkomen van verschillende perspectieven.

de waarde die we toekennen aan materiaal speelt een significante rol in diens werk. terugkomende thema’s zijn wat gevormd is en wat verwilderd blijft, constructie en deconstructie, controle en kwetsbaarheid.

door rayn’s fascinatie voor dingen en plekken die onaf zijn, zoals fundamenten en (draag)structuren, probeert die de aandacht te vestigen op de ongeziene bouwstenen die de ruimte om ons heen vormgeven. elk werk maakt de reikwijdte van betekenis zichtbaar, dat altijd gevormd en hervormd is door context en milieu. net zoals mensen zich blijven aanpassen en veranderen, diens werk laat zien hoe betekenis nooit statisch is, maar constant in verandering.

gebaseerd op een tekst geschreven door hagar schuringa