Ken Stoové fotografeert de plekken die hij het beste kent - plekken die hij beschouwt als het dichtst bij thuis, of gemeenschappen waarin hij troost vindt. Door zich te richten op persoonlijke verhalen van zijn familie, vaak gerelateerd aan de Javaans Surinaamse gemeenschap, probeert hij de veranderende geografieën van migratie en hervestiging te verkennen. Hij onderzoekt hoe deze geschiedenissen te vinden zijn in de kleine details van ons (het gemeenschap) dagelijks leven.

Hij werkt met analoge fotografie - een traditionele vorm van documentatie en vastlegging - om een cultuur visueel vast te leggen die voornamelijk wordt overgedragen via “mondelinge overlevering”. Dit is belangrijk omdat deze geschiedenis vaak is bestudeerd vanuit een exotiserend of extern perspectief. Als gevolg daarvan had hij lange tijd geen duidelijk beeld van wat zijn cultuur eigenlijk inhoudt, en ervoer hij nooit een gevoel van betekenis of erkenning.

Zijn foto’s tonen daarom voornamelijk zijn directe omgeving, met de mensen en objecten die daarin een rol spelen: familieleden, fysieke erfenissen, objecten en vrienden. Een letterlijke weergave van waar hij vandaan komt.