Binnen haar kunstpraktijk onderzoekt Adriana Joëlle Jochems onderwerpen zoals eindigheid en oneindigheid, tijdsbeleving en herinneringen. Hoe gaan wij (mensen) om met alles wat er in het verleden is gebeurd en hoe beïnvloedt dit ons zijn in
het hier en nu? Waarom koesteren we voorwerpen uit het verleden en waarom houden we vast aan het geen dat al
geweest is?

Door te onderzoeken hoe deze objecten en materialen de betekenis van het verleden kunnen dragen, probeert Adriana Joëlle grip te krijgen op deze objecten en hun ziel/zijn. Ontdekkende wat gebeurt er als er geen mensen zijn om deze
objecten te fixeren, en wat de hiërarchie is tussen de mens en deze objecten en materialen. Een van de belangrijkste dingen die ze aankaart binnen haar onderzoek is lineairiteit en vooral non-lineairiteit. Wat gebeurt er als we op een andere manier naar ons concept van tijd kijken en hoe kan dit ons de vrijheid geven om te fantaseren over verschillende realiteiten in het maken van werk?

Door delen van haar herinneringen te reconstrueren, creeert Joëlle een nieuw narratief binnen een andere context en
probeert zij de vergankelijkheid van materialen en objecten te laten zien. De sculpturen die ze maakt komen vaak
samen in een installatie waarin losse narratieven een formatie vormen. Om het werk volledig te ervaren is niet alleen kijken belangrijk, maar komen andere zintuigen zoals voelen en ruiken ook van pas.